A G A
R I M O S A
N A I
S O L I
D A R I A
V I V A
C U L T A
T R A
D I C I O N A L
E M I G R A N
T E
Se tivera que
falar da miña nai non sabería por onde comezar. Tal vez empezaría dicindo que
para min é a mellor nai do mundo e
que non imaxino a miña vida sen ela: sen os seus agarimos cando chega á casa,
sen os seus biquiños cada vez que os necesito, sen a súa presenza que enche as
nosas vidas…
A miña nai e
máis eu temos unha marabillosa
complicidade porque sabemos ben cando a outra está preocupada, disgustada
ou contenta. Para as dúas é doado adiviñar os sentimentos máis fondos porque
cunha mirada xa nolo dicimos todo.
E sempre está aí, para darnos a cada un
de nós o que precisamos no momento xusto. Non escatima o seu tempo e de contado
está disposta a explicar algo que non comprendemos, apoiar á miña irmá nos seus
proxectos ou compartir co meu pai unha boa película un venres pola tarde.
Son tantas as emocións e sentimentos vividos entre unha
nai e as súas fillas e fillos que non saberíamos elexir con cales nos
quedaríamos porque tan pronto fixéramos a selección nos daríamos conta que se
nos esqueceu este ou aquel outro momento importante na vida de cada un.
Aos meus anos non concibo a vida sen a miña nai,
paréceme imposible. É o meu apoio, dame a seguridade que me falla e “quéreme todo” , a súa maneira especial
de dicirme que o seu cariño é infinito.
O que sinto
por Galiza, o que Galiza é para min
ten moito que ver coa interrelación que se establece entre unha nai e unha
filla. Cando nacemos non escollemos á nosa familia mais, unha vez que formamos
parte dela, os vínculos que se establecen son tan fortes que duran toda a vida.
Eu son galega, aquí nacín e aquí quero quedarme.
Iso non quere dicir que non me guste coñecer outros lugares, outras culturas e
outras xentes pero sempre sabendo que vou volver á miña casa, ao meu Barrio da
Magdalena, á miña cidade de Ferrol e á miña querida terra, GALIZA.
Como boa nai, Galiza ofrécenos todo o que precisamos para vivir: unha variada morfoloxía da paisaxe, coas súas costas e rías, os seus vales, montañas e chairas que nos proporcionan as mellores viandas e os máis afamados caldos das distintas denominacións de orixe.
Como nai ben formada e culta ofrécenos unha
lingua de seu coa que somos quen de expresar dende os avances científicos e tecnolóxicos
de última xeración ata as nosas inquedanzas e sentimentos máis fondos ás
persoas que queremos e amamos. Lingua que nos permitiu, a través da tradición
oral primeiro e da Literatura despois, coñecer o noso pasado e expresar nos
poemas de Curros ou Rosalía, no teatro de Vidal Bolaño os deseños de Castelao ou na narrativa de Manolo Rivas, profundas emocións e
sentimentos como os que nos transmiten “ Cousas” ou “A lingua das bolboretas”.
Como nai solidaria e agarimosa onde as haxa,
Galiza supo acoller aos diferentes pobos que por aquí pasaron, dándolles ás
súas xentes a posibilidade de quedar a canda nós e convertirense nun galego
máis, porque ela sabe ben o que é ter saudade ou o que se sinte cando estás
lonxe da túa terra.
Como nai viva, Galiza representa o futuro de
toda unha xeración que aposta por unha lingua e unha cultura de seu, unha
tradición e uns costumes que queremos preservar e manter nos tempos vindeiros e
unha maneira de ser e sentir que reflicte o carácter e a ideosincrasia do noso
pobo galego.
Como nai amante da música, Galiza déixanos
un legado de pezas tradicionais que recollen nas súas muiñeiras, xotas, valses
ou alalás o espírito festivo e alegre das romarías e festas que, por todos os
rincóns da nosa xeografía, inundan a vida das parroquias e lugares.
Se tivera que dicir
que é GALIZA para min, bastarían somentes
dúas palabras que encerran todo o que sinto por ela: unha NAI. E a Ela adícolle este fermosísimo poema do gran escritor
galego Manuel María, homenaxeado no Día das Letras Galegas con todo
merecemento.
GALIZA.
Galiza
docemente
está
ollando o mar:
ten
vales e montañas
e
terras pra labrar!
Ten
portos, mariñeiros,
cidades
e labregos
cargados
de traballos,
cargados
de trafegos!
Galiza é unha nai
velliña,
soñadora:
na
voz da gaita rise,
na
voz da gaita chora!
Galiza é o que vemos:
a
terra, o mar, o vento...
Mais
hai outra Galiza
que
vai no sentimento!
Galiza somos nós:
a
xente e máis a fala.
Se
buscas a Galiza
en
ti tes que atopala!
(
Manuel María )
