ESPERANZA, APRENDIZA DE FOTÓGRAFA.

Falar dunha persoa tan importante para min, e á que quero e admiro tanto, non é tarefa nada fácil. Se cadra xa vos destes conta que estou a falar dalguén da miña familia máis cercana. Pois si, refírome a Esperanza Vázquez Dopico, a miña irmá.

A estas alturas de curso temos que falar sobre a CULTURA GALEGA e vos preguntaredes cal é a razón de que escriba esta entrada arredor da súa persoa.

A resposta ten moito que ver cunha das actividades que ela desenvolve: a arte da fotografía.

A nosa familia, dende ben pequenas, fixo das viaxes a forma de poñerrnos en contacto coa natureza e con lugares moi diferentes, de coñecer elementos da nosa ou doutras culturas e aprender ao tempo que nos divertiamos e descansabamos da rutina diaria, do traballo ou dos estudos.

Os meus pais sempre levaban unha cámara para fotografar e poder gardar as imaxes como un bo recordo de todas e cada unha das excursións, que podían ser de fin de semana ou durar un mes enteiro, como cando fomos ao Pirineo e a Andorra.

Tan pronto Esperanza foi un pouco maior, pedíalles a Leica para disparar as súas primeiras instantáneas. Xa nunca máis sería quen de viaxar sen levar a canda ela unha ou varias cámaras para fotografar aquilo que chamaba a súa atención.

Con dezasete anos montou a súa primeira exposición para dar a coñecer á xente máis próxima e aos coñecidos a forma de ver a vida a través do seu obxectivo. Cando propuxo na casa o proxecto, contou co noso apoio incondicional.

E a partir do mes de decembro de 2012, a miña irmá tivo moi claro que ía aprender, traballar e loitar por un dos seus soños: ser aprendiza de fotógrafa.

Foi o punto de partida para comezar a súa andaina comprometida coa arte da fotografía. Arredor de distintos centros de interese, Esperanza recolleu coa súa cámara instantes e fotos de detalle. Con todo ese material se presentou a varios concursos e mostras e preparou diferentes traballos en exposicións realizadas pola comarca de Ferrolterra: Cedeira, Cerdido, Valdoviño e Ferrol.

Pero ninguén mellor ca ela para contarvos a súa experiencia. Así que tivemos unha conversa moi interesante que recollo no seguinte audio. Espero que serva para achegarvos un pouquiño a ela.

Esperanza é moi consciente de que a súa aportación ao mundo da cultura non fixo senón comezar. É unha carreira de fondo a que ten por diante, e moito o que lle queda por aprender. A formación e o traballo son fundamentais para ir avanzando neste mundo da fotografía, onde non pode faltar o compromiso e a ilusión cos que poder mellorar e medrar co paso do tempo.

A montaxe que preparamos é unha pequena mostra do seu traballo. Entre milleiros de fotos, fixemos unha selección que serve como carta de presentación da súa obra.

          

A palabra CULTURA é un termo latino que significa “cultivo”. No uso cotián, a palabra «cultura» emprégase para expresar o concepto da excelencia no gusto polas belas artes e as humanidades (tamén coñecida como alta cultura), ou para facer referencia ao conxunto de saberes, crenzas e pautas de conduta dun grupo social.

Cultura é a forma de pensar e sentir dun pobo. Cada vez que unha persoa e quen de comunicar a súa visión das cousas a través dunha imaxe, amosa e comparte o seu sentir coa comunidade á que pertence.

Esta é a finalidade última da miña irmá Esperanza, poñer o seu gran de area no inmenso areeiro da CULTURA GALEGA.